Thai Baht… ways to Happy and earn money

ปีที่ผ่านมาเป็นปีที่ดีของบรรดาชาวหุ้นทั้งหลาย บางคนได้มากบางคนได้น้อย แม้ประเทศเราจะมีเรื่องร้ายๆมากระทบมากมาย แต่ตลาดหุ้นก็ปรับตัวขึ้นมาสูงมาก หุ้นและการลงทุนก็เป็นแค่ส่วนเดียวของชีวิต หวังว่าชีวิตของเราทุกคนคงปรับตัวไปในทางที่ดีขึ้นด้วย

ปีที่ผ่านมาก็เป็นปีที่ดีๆอีกปีของชีวิต มีกินมีใช้มีเหลือเก็บ ได้เจอะเจอญาติมิตรที่ไม่ได้พบปะกันมานาน ได้สังสรรค์ในหมู่เพื่อนสนิทมิตรสหาย ได้รู้จักคนใหม่ๆดีๆ ได้ไปในที่ดีๆ ได้ชื่นชมกับสิ่งต่างๆรอบกาย แม้จะเล็กเพียงใด แต่ก็มีความสวยงามแฝงอยู่

น่าเสียดายช่วงปลายปีมีเรื่องมากระทบจิตใจ เลยทำให้ส่งผ่านปีเก่าก้าวเข้าสู่ปีใหม่ไปแบบหมองๆ แต่ก็ยังดีที่มีช่วงเวลาดีๆหกเจ็ดชั่วโมงที่ทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในอดีต ที่มีความคึกคักแจ่มใส มีความหวัง มีความกลัว กระวนกระวาย และกระตือรือล้น ในช่วงเวลานั้น บอกตัวเองให้จำไว้ให้ได้ตลอด เพราะน่าจะเป็นชั่วโมงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิตครั้งหนึ่ง

ปีใหม่ปีนี้ก็ขอให้พวกเรามีความสุขสนุกสนานไปกับการดำรงชีวิตของพวกเรา มีความเข้มแข็งที่จะก้าวผ่านอุปสรรคที่มาท้าทาย มีความเจริญเติบโตในชีวิตไปในทิศทางที่ใจปราถนา

ปีนี้ก็คงจะดีกว่าปีที่ผ่านมา แต่ก็อดคิดถึงสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในปีก่อนๆไม่ได้ เพลงอาจจะเศร้าสร้อยไปบ้าง แต่ทำให้รู้สึกนึกถึงสิ่งดีๆที่ผ่านมา สวัสดีปีใหม่ครับ

Four score and seven years ago our fathers brought forth on this continent a new nation, conceived in liberty, and dedicated to the proposition that all men are created equal.
Now we are engaged in a great civil war, testing whether that nation, or any nation, so conceived and so dedicated, can long endure. We are met on a great battle-field of that war. We have come to dedicate a portion of that field, as a final resting place for those who here gave their lives that that nation might live. It is altogether fitting and proper that we should do this.

But, in a larger sense, we can not dedicate…we can not consecrate…we can not hallow this ground. The brave men, living and dead, who struggled here, have consecrated it, far above our poor power to add or detract. The world will little note, nor long remember what we say here, but it can never forget what they did here. It is for us the living, rather, to be dedicated here to the unfinished work which they who fought here have thus far so nobly advanced. It is rather for us to be here dedicated to the great task remaining before us—that from these honored dead we take increased devotion to that cause for which they gave the last full measure of devotion—that we here highly resolve that these dead shall not have died in vain—that this nation, under God, shall have a new birth of freedom—and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth.

อนิจจาน่าเสียดาย
ฉันทำชีวิตหายครึ่งหนึ่ง
ส่วนที่สูญนั่นลึกซึ้ง
มีนํ้าผึ้งบุหงาลดามาลย์ ฯ

ครึ่งหนึ่งหลงเหลือในอกนี้
สั่นชีวีเสียสะเทือนสะท้าน
ซํ้าโซ่ตรวนพันธนาการ
ทรมานปานทาสจะขาดใจ ฯ

อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่น้องแก้ว
ขึ้งโกรธพี่แล้วจะทำไฉน
ถึงใกล้ก็อย่างห่างไกล
ไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ฯ

เสียแรงชายบริสุทธิ์ซื่อ
ควรหรือนางมล้างค่าใฝ่ฝัน
ทิ้งให้เทวษหาจาบัลย์
ที่ไหนนั่นมิ่งขวัญจะกลับคืน ฯ

หมายทะนุถนอมไว้กะอก
กลับตกในมือของเขาอื่น
แสนเจ็บแสนปวดปูนปื้น
พิษมาเสียบเสียววิญญาณ ฯ

ใจนางอย่างนํ้าค้างกลางดึก
ดั่งผนึกเพชรใสไหวสะท้าน
ชั่วครู่ก็แตกดับกับดินดาน
ไร้แก่นสารจะหวังมิยั่งยืน ฯ

บุราณว่าพรากจากนารี
ลับลี้สามวันฝันเป็นอื่น
เสียเจ้าโศกเศร้าทุกวันคืน
สุดจะฝืนสู้ทุกข์ขุกเข็ญใจ ฯ

แค้นหญิงชิงชังไปทั่วโลก
จะทุกข์โศกกะนารีหรือไฉน
เสียแรงเป็นบุรุษรัตน์อาชาไนย
มาหลงใหลหล่มล้มจมดิน ฯ

ระอัปยศแก่วิญญาณ
อัปประมาณอดสูฤารู้สิ้น
จึงตัดใจหลั่งนํ้าไหลริน
ลงดินขาดกันจนวันตาย ฯ

"อังคาร กัลยาณพงศ์"

เมื่อวานเห็นข่าวไม่แน่ใจว่าเป็นที่จังหวัดปราจีนบุรีหรือที่สกลนคร มีอบต.แห่งหนึ่งจัดงานรำลึกถึงคุณจิตร ภูมิศักดิ์ เห็นแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่า งานอย่างนี้เคยจัดโดยทางการมาก่อนบ้างหรือไม่ คุณจิตรเป็นคนหนึ่งในอดีตที่เคยต้องเข้าป่า แต่ไม่ใช่ในช่วงตุลาวิปโยค เป็นช่วงก่อนหน้านั้นนานแล้ว ตั้งแต่ช่วงปี พ.ศ.2508 ถือเป็นบุคคลที่ไม่เป็นที่ต้องการของรัฐบาล

หลายคนอาจไม่เคยรู้จักจิตรมาก่อน แต่หลายคนน่าจะเคยอ่านบทกวี หรือฟังเพลงที่แต่งโดยจิตรมาบ้าง เพลงที่น่าจะเป็นที่รู้จักมากที่สุดน่าจะเป็นเพลงแสงดาวแห่งศรัทธา เป็นเพลงที่ถูกนำมาขับร้องทุกครั้งที่มีการชุมนุม

ผมเคยฟังครั้งแรกก็จากวงคาราวาน เมื่อหลายปีก่อนเคยมาค้นเจอว่าคุณชูศรี พุ่มชูศรีเคยร้องด้วย ไม่รู้ว่าร้องไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ระหว่างค้นในเนตก็บังเอิญได้เจอกับเพลงเสียงเพรียกจากมาตุภูมิ ก็เลยได้รู้ว่าเพลงนี้คุณจิตรก็เป็นผู้แต่งไว้เช่นกัน ดูคลิปนี้แล้ว อยากดูงานคอนเสิร์ตนี้ ไม่ว่าจะเป็นเทปหรือสด ขนาดเพลงนี้เพลงเดียว ก็ทำให้เข้าใจว่า มีการนำเพลงของจิตรมาเรียบเรียงดนตรีใหม่ ซึ่งเพราะมากๆ

สิ่งที่น่าจะเป็นความสามารถและความโดดเด่นของจิตรน่าจะเป็นเรื่องภาษาศาสตร์โดยเฉพาะในละแวกสุวรรณภูมิ ทั้งภาษาไทย เขมร บาลี สันสกฤต ฯลฯ รวมถึงประวัติศาสตร์ในย่านนี้

หลังจากเห็นข่าวแล้ว ก็เลยลองหาหนังสือของจิตรว่าจะเอากลับมาอ่านใหม่ แต่หาไม่เจอเลย สงสัยโดนปลวกกินหมด เจอแต่หนังสือ หนังสือดี 100 เล่มที่คนไทยควรอ่าน ซึ่งมีงานของจิตรได้รับคัดเลือกด้วย

เดี๋ยวนี้จำงานเขียนของจิตรไม่ได้เลย เพราะสมัยที่อ่านจะเป็นช่วงชีวิตมหาวิทยาลัยเป็นส่วนใหญ่ แต่ที่พอจำๆได้บ้าง ก็เป็นเรื่องที่เราไม่เคยได้เรียนรู้ในหนังสือเรียนกระทรวงศึกษา โดยเฉพาะเรื่องภาษาไทย อย่างในหนังสือโองการแช่งน้ำ ลองอ่านบทความที่โอเพ่นออนไลน์ ก็น่าจะเห็นภาพงานของจิตรได้เป็นอย่างดี แล้วก็เรื่องประวัติศาสตร์ไทยระหว่างเรื่องที่เราเรียนในหนังสือ กับ ประวัติศาสตร์แบบหลากหลายชาติพันธฺที่ร่วมกันอยู่ในดินแดนนี้ ซึ่งก็เป็นมุมมองที่แตกต่าง และในช่วงนี้ตั้งแต่มีเหตุปัญหาที่ใต้ ก็เริ่มมีการพูดถึงชาติพันธฺุ์ที่อยู่ร่วมกันมา ไม่ใช่ว่าจะมีแต่ชนชาติไทยเท่านั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะอิทธิพลจากงานเขียนงานศึกษาของจิตรหรือไม่

ท้ายนี้ขอแสดงความรำลึกถึงคุณจิตร ณ ที่นี่

เพลงหลายเพลงเมื่อฟังในสภาพแวดล้อมที่พอเหมาะพอดี จะทำให้เพลงๆนั้นเหมือนมีชีวิต ที่ออกมาโลดแล่น เล่าขาน จากจิตวิญญาณสู่จิตวิญญาณ

ในสถานการณ์อย่างนี้ เลยหยิบเอาเพลงที่เคยฟังในอดีต แต่เป็นการฟังโดยไม่เห็นสภาพแวดล้อม หรือไม่ได้ร่วมยุคสมัยกับผู้แต่งผู้ร้องตอนนั้น ตอนนี้คงเป็นโอกาสที่พอเหมาะพอสม ที่อาจจะมีความคล้ายคลึงกับในอดีตที่ผ่านมา

ในวันนี้เราก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งออกมาเรียกร้องสิทธิ์ความเท่าเทียมความเสมอภาพ แม้จะเจือและฉาบหน้าหลังด้วยการต่อสู้ของกลุ่มการเมืองกลุ่มหนึ่ง โดยอาศัยพลังมวลชนเพื่อผลประโยชน์ของกลุ่มการเมืองนั้นๆ การชุมนุมครั้งนี้อาจจะไม่ดูบริสุทธ์เหมือนเมื่อครั้งในอดีต อาจจะดูหยาบกร้าน ตามลักษณะของมวลชน แต่ก็เป็นอีกครั้งที่เป็นมวลชนที่ดูจะยืนหยัดท้าทายสายตาของคนเฝ้าดูจากกลุ่มต่างๆที่เมื่อเริ่มไม่ได้ให้ราคา พร้อมกับการคาดการณ์ล่วงหน้าว่า เป็นมวลชนที่ไม่มีอุดมการณ์ อย่างมากก็แค่สามวัน สองอาทิตย์ ก่อนสงกรานต์ หมดน้ำเลี้ยง ก็คงกลับบ้าน

แต่จากวันนั้นที่เริ่มต้นก็ผ่านเหตุการณ์ทุกอย่างที่เคยมีคนว่าไว้ว่าจะกลับบ้าน แต่นี่เกือบสองเดือนแล้ว ก็ยังไม่กลับบ้าน ทำไม

ตราบใดที่เรายังไม่มีวิธีบริหารจัดการการเรียกร้องของมวลชน ผมก็เชื่อว่าม็อบคงจะอยู่คู่เราไป อาจหดหายไปบ้าง เหมือนหญ้าที่โดยดาย แต่เมื่อถึงเวลาก็จะออกมาใหม่ ซึ่งนี่เป็นการมองในแง่ดีแล้ว บางคนมองไปในแง่หลาย ที่อาจเกิดเหตุกลายสภาพไปเป็นแบบสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

รูปแบบของการชุมนุม ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปเลย เราก็ยังไม่มีตัวอย่างของการชุมนุมแบบอารยะ แม้กลุ่มชุมนุมล่าสุดที่บอกว่าเป็นปัญญาชน มีแกนนำที่เป็นปัญญาชน เราก็เห็นความรุนแรงเกิดขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้ใช้กระสุนอาวุธปืน แต่การขว้างปาสิ่งของ การยิงหนังสะติ๊ก ลูกเหล็ก ต่างๆ ก็เกิดขึ้น

รูปแบบการสลายก็เช่นเดิม ยังใช้อาวุธสงครามเป็นเครื่องมือในการสลายมวลชน ซึ่งไม่มีทางเลยที่ ผู้บังคับบัญชา สามารถยืนยันได้ว่า ไม่มีการยิงเข้าสู่มวลชน ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ซึ่งภาพต่างๆที่ออกมาก็พอเห็นกันได้อยู่

ครั้งนี้เราก็ได้เห็นภาพของอดีตกลับมาอีกครั้ง ทั้งในรูปแบบการดำเนินการของฝ่ายกุมอำนาจ ที่เคยอ่านเจอจากหนังสือถึงเหตุการณ์ตุลาวิปโยค เราก็ได้เห็นวิธีการที่คล้ายคลึงกัน และเราก็เห็นการชุมนุมที่ยังก้าวไม่พ้นความรุนแรง ถึงแม้เมื่อเบื้องต้นจะมีการนำรูปมหาตมะคานธีมาเป็นสื่อสัญลักษณ์ แต่การดำเนินการต่อมาก็ไม่สามารถจัดการให้เป็นดังนั้นได้

สันติภาพ
บ้านเมืองมีความเป็นมา  ทุ่งนาภูเขาแม่น้ำ
ฝนพรมลมเย็นชื่นฉ่ำ  ผู้คนสร้างทำเรื่อยมา
สงครามคุกคามทำลาย  วอดวายพื้นดินแผ่นฟ้า
อะตอมมิคบอมบ์ลงมา  นิวเคลียร์นิวตรอนรังสี
โอ…..สันติภาพ  สันติภาพ  สันติภาพ
ฝันถึงสันติภาพ  อาบให้โลกงดงาม
ความจริงก็คือความจริง  ความจริงคนเราฆ่ากัน
บ้านเมืองมีความเป็นมา  สังคมตีตราแบ่งชั้น
ให้คนจนรวยสูงต่ำ  ขาวดำบ่ำเหลืองน้ำตาล
เลือดคนมีสีแดงสีเดียว  หัวใจจงมาประสาน
ร่วมกันรักกันนานนาน  ขับขานเสียงเพลงสันติ
โอ……สันติภาพ  สันติภาพ  สันติภาพ

ฟังเพลงสันติภาพได้ที่นี่

ตอนนี้ทุกคนคงโดนถามโดนผลักให้ไปอยู่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ยิ่งเป็นคนที่เล่นเนตก็จะยิ่งมีกลุ่มเครือข่ายในสังคมออนไลน์อย่างเฟสบุ๊ค ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มเชื่อไม่เชื่อมีกี่เสียงที่เห็นในทางใดทางหนึ่ง หรือกลุ่มเสื้อสีต่างๆ ผมเองก็โดนชักชวนว่าไม่ควรอยู่นิ่งเฉยต่อสิ่งที่เป็นไปในตอนนี้ ควรจะเข้าร่วมเครือข่าย และออกมาแสดงออก แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปร่วมกับใคร ณ ตอนนี้

ผมแค่อยากพูดในบางประเด็นว่าผมหวังว่าเราจะใช้ สันติวิธี เป็นทางออก วิธีการนั้นก็คงแล้วแต่ใครจะสามารถคิดค้นสร้างสรรค์ขึ้นไป ถ้าตราบใดเราไม่วางกรอบตัวเองให้อยู่ในแนวทางสันติ และไม่เปิดให้มีทางเลือกอื่นๆในแนวทางที่ไม่สันติหรือไม่เป็นประชาธิปไตย เราจะมีทางออกและวิธีการที่ดำเนินไปในแนวสันติเกิดขึ้นและได้ผล เหมือนในแวดวงคนสร้างสรรค์ที่พูดว่า ข้อจำกัดทำให้เกิดการสร้างสรรค์

สิ่งหนึ่งที่พูดไปกับหลากหลายกลุ่มที่ผ่านเข้ามาก็คือ หวังว่าสิ่งที่กลุ่มต่างๆที่เรียกร้องนั้น ไม่ได้หมายถึงการอนุญาติให้ภาครัฐหรือนักการเมืองกลุ่มหนึ่งมีสิทธิฆ่าคนได้ ภายใต้หน้ากากของการรักษากฏหมาย

เรื่องนี้ว่าไปก็ทำให้นึกขึ้นได้ มีเหตุการณ์ในกรุงเทพมหานครสองครั้งแล้วมั้ง แต่ทิ้งช่วงเป็นเวลาหลายปี เรื่องนั้นก็คือ เรื่องหมาจรจัด คนกรุงทั้งหลายก็รู้สึกรำคาญเสียงเห่า รังเกียจปฏิกูล และกังวลต่อความปลอดภัยซึ่งอาจจะเกิดจากโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งกทม.สมัยนั้นก็จะมีการปราบปรามจับหมาจรจัดนั้นไปกำจัด แต่กระแสคนกรุงไม่เห็นด้วย

ก็คงขอพื้นที่แค่นี้ เพราะที่นี่ผมก็ไม่ค่อยคุยเรื่องการเมืองมาก่อน เพราะแต่ละคนก็มีทั้งความเชื่อและความชอบที่หลากหลายกันไป

วันนี้ไปเดินดูนิทรรศการ "มหัศจรรย์ไม้ไผ่"ที่ TCDC ดป็นงานจักสานไม้ไผ่ของเมืองเมืองหนึ่งในญี่ปุ่น รูปแบบการจักสานก็คล้ายกันกับของไทย เพราะเป็นการสานไผ่ให้อยู่ด้วยกัน แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ รูปทรงที่ออกมา คล้ายงานศิลป์งานปั้นมาก อย่างรูปที่นำมานี้ ชื่อในทำนองสะพานเกลียวคลื่นอะไรซะอย่าง เมื่อพิจารณารายละเอียดของลวดลายที่สานขึ้นมา จะดูสวยมาก

งานปีใหม่ที่มีการจัดกระเช้าของขวัญก็น่าจะมีการทำตะกร้าในรูปแบบใหม่ๆมากขึ้น เป็นคุณค่าเพิ่มที่คนรับก็อยากเก็บตะกร้าไว้ทำอย่างอื่น หรือแม้กระทั่งตั้งโชว์ได้

อยากให้มีงานจักสานของบ้านเราตั้งแสดงคู่กัน เพราะงานบ้านเราก็มีรายละเอียดงดงาม แต่รูปทรงของงานอาจจะซ้ำซากจำเจเกิน

ใครสนใจก็แวะไปได้ที่ TCDC นิทรรศการ "มหัศจรรย์ไม้ไผ่"

You were there, before we came.
You took the hurt, you took the shame.
They built the walls to block your way.
You beat them down.
You won the day.
It wasn’t right, it wasn’t fair.
You taught them all.
You made them care.
Yes, you were there, and thanks to you
There’s now a door we all walk through.
And we are here, for all to see —
To be the best that we can be.
Yes, I am here….
Because you were there.

วันนี้ท่องเนตไปดูงาน Kennedy Center Honors ซึ่งคล้ายกับงานศิลปินแห่งชาติของบ้านเรา ปกติงานนี้จะมีช่วงปลายปีเป็นประจำ ดูไปดูมา ไม่รู้ทำไม กับไปคิดถึงนักเต้นแท็ปขึ้นมา ซึ่งคือคุณ Sammy Davis Jr.

แซมมี่นี่เป็นเอนเตอร์เทนเนอร์จริงๆ ทังร้องและเต้น สามารถสร้างความสุขให้กับคนดูได้อย่างดี หลังจากที่ได้ดูการเต้นแท็ปแล้ว ก็ไปเจอเข้ากับเพลง You were there ของ MJ ที่เพิ่งจากพวกเราไป มีคนว่าไว้ว่าเพลงนี้ MJ เป็นผู้แต่งและเคยนำมาแสดงต่อสาธารณชนเพียงครั้งเดียวก็คือในงานครบรอบ 60 ปีของแซมมี่ที่เป็นที่มาของคลิปนี้นั่นเอง

คนที่พอจะรู้ประวัติศาสตร์อเมริกาอยู่บ้าง โดยเฉพาะในแวดวงดารานักร้อง ก็คงพอจะรู้ที่มาที่ไปของความหมายในเนื้อเพลงนี้เป็นอย่างดี ศิลปินผิวดำแต่ละคนได้แผ้วถางทางให้กับศิลปินต่างผิวสีในปัจจุบัน ถ้าเทียบไปก็คงเหมือนบรูซลีที่บุกเบิกวงการหนังฮอลลีวู๊ด และเฉินหลงหับอีกหลายคนในยุคปัจจุบันทำให้หนังฮอลลีวู๊ดยอมรับดาราตะวันออกอย่างแพร่หลาย ซึ่งแต่ละคนก็ถือว่าเป็นส่วนของ You Were There กันทั้งนั้น